Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

foto1
foto1
foto1
foto1
foto1

Szkoła Podstawowa nr 2 im. Stanisława Konarskiego w Tarnowie

SP2 z drona

film o dwojce

Spis treści

Stanisław Konarski – życie i działalność

Kalendarium


30.09.1700 – w Żarczycach, niedaleko Kielc przyszedł na świat Hieronim Franciszek Konarski (takie imiona otrzymał na chrzcie św.). Był najmłodszym dzieckiem Jerzego Konarskiego – średnio zamożnego szlachcica, który pełnił urząd kasztelana zawichojskiego, oraz Heleny z Czermińskich, spokrewnionej z bogatym rodem Tarłów.
Rodzina Konarskich pieczętowała się herbem Gryf.
Rodzice Hieronima zmarli, kiedy był jeszcze dzieckiem. Po ich śmierci opiekę nad licznym rodzeństwem Konarskich objął brat matki – Antoni Czermiński.

1710 – Hieronim zostaje oddany do kolegium pijarskiego w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie już uczyli się jego dwaj bracia, Stanisław i Władysław.

10.08.1715 – po ukończeniu kolegium pijarskiego Hieronim wstępuje do zakonu pijarów, przyjmuje imię Stanisława od św. Wawrzyńca i rozpoczyna nowicjat w Podolińcu na Spiszu.

15.08.1717 – po odbyciu nowicjatu składa śluby zakonne. W Podolińcu przebywa siedem lat, początkowo jako student, a następnie jako nauczyciel retoryki i poetyki.

1722 – wyjeżdża do Warszawy, gdzie rozpoczyna wykłady retoryki w kolegium pijarskim.

1725 – udaje się na dalsze studia do Rzymu. Odbywa je w pijarskim Collegium Nazarenum, które należy wówczas do najnowocześniejszych szkół. Konarski jest zachwycony organizacją i poziomem tej szkoły.

1727 – zostaje wykładowcą wymowy (retoryki) w Collegium Nazarenum w Rzymie.

1729 – po opuszczeniu Rzymu udaje się na dalsze studia do Paryża – tam poznaje francuską literaturę i kulturę, filozofię i koncepcje pedagogiczne, a także pogłębia swoją wiedzę matematyczno-przyrodniczą i historyczną.

1730 – powraca do Polski.
1730-1740 – zajmuje się publicystyką i działalnością polityczną. Pracuje nad wydaniem zbioru praw polskich „Volumina legum”. Po śmierci króla Augusta II angażuje się w walkę polityczną zmierzającą do osadzenia na tronie polskim Stanisława Leszczyńskiego.

1736-1737 – Konarski prowadzi wykłady w kolegiach pijarskich w Krakowie i Rzeszowie.

1740 – przyjeżdża do Warszawy, gdzie obejmuje kierownictwo Collegium Nobilium, które ma zorganizować na wzór rzymskiego Collegium Nazarenum. Jego zadaniem jest również przygotowanie reformy całego szkolnictwa pijarskiego. Rok 1740 uznaje się za datę utworzenia Collegium Nobilium. Szkoła mieściła się początkowo przy ul. Długiej.
1743 – rozpoczyna się budowa nowego gmachu Collegium Nobilium przy ul. Miodowej według projektu Jakuba Fontany. Na kamieniu węgielnym znalazły się słowa: „Według wzorów Kolegium Nazareńskiego w Rzymie”. Budowa wymagała ogromnych funduszy. Konarski wystarał się o zasiłek ze skarbu państwa, zabiegał o możnych protektorów, a nawet oddał własne oszczędności na budowę szkoły.

1746 – w podwórzu Collegium Nobilium wybudowano teatr szkolny.

1754 – ukończono budowę nowego gmachu Collegium Nobilium przy ul. Miodowej. Podczas uroczystego otwarcia roku szkolnego S. Konarski wygłosił słynną mowę „O kształtowaniu człowieka uczciwego i dobrego obywatela”, która przedstawiała główne założenia jego programu wychowawczego.

1740-1755 – dzięki staraniom S. Konarskiego zostaje stopniowo przeprowadzona reforma zakonu i całego szkolnictwa publicznego pijarów.

1759 – władze Collegium Nobilium kupują teren na letnią siedzibę dla konwiktorów, nazwaną z francuskiego „Jolibord” („piękny brzeg”) – od tego słowa weźmie potem nazwę dzielnica Warszawy – Żoliborz.

1760-1763 – Konarski wydaje kolejne tomy dzieła „O skutecznym rad sposobie”. Przedstawia główne błędy ustroju Rzeczypospolitej, m. in. krytykuje sejmową zasadę liberum veto, a także przedstawia propozycję reformy państwowej.


1764 – 7 września na tronie polskim zasiada Stanisław August Poniatowski. Już 5 października niekoronowany jeszcze król-elekt odwiedza Collegium Nobilium. Potem gości w szkole wielokrotnie, m.in. na przedstawieniach teatralnych, popisach wojskowych czy fizycznych. Konarski zaś bywa częstym gościem króla na słynnych „obiadach czwartkowych” w Zamku Królewskim.

1761 – zaczyna się okres coraz częstszych chorób ks. Stanisława Konarskiego.

1771 – Stanisław Konarski otrzymuje od króla pamiątkowy medal z napisem „Sapere auso” („Temu, który odważył się być mądrym”), wykonany według projektu Jana Albertrandiego (na medalu widnieje data 1765). Portret Konarskiego pojawia się w królewskim gabinecie rycin, król zleca także rzeźbiarzowi Andrzejowi Le Brun wykonanie jego popiersia.

1772 – ciężka choroba przykuwa Konarskiego do łóżka.

03.08.1773 – Stanisław Konarski umiera w Warszawie. Zostaje pochowany w podziemiach Kościoła Pijarów przy ul. Długiej.


Losy doczesnych szczątków S. Konarskiego:

1834 – po klęsce powstania listopadowego Kościół Pijarów przejęli Rosjanie, a prochy Konarskiego razem z innymi zostały zsypane do wspólnej kostnicy przy kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach. Zdołano wówczas uchronić tylko jego serce, które umieszczono w nowym kościele pijarskim przy farze.

1864 – po klęsce powstania styczniowego i zamknięciu zakonu pijarów przez władze carskie serce Konarskiego wyniesiono z Kościoła Pijarów. Przez 18 lat przechowywał je u siebie Jakub Pik, warszawski Żyd.

1882 – serce Konarskiego zostało uroczyście umieszczone w Kościele Pijarów w Krakowie przy ul. św. Jana, gdzie znajduje się do dziś.
 

poznaj polske logo

Motto szkoły


 

Nie tylko rozwijanie umysłu
za pomocą nauk
i umiejętności,
lecz przede wszystkim
uszlachetnianie serc i dusz.

              Stanisław Konarski

oferta sp2 txt

logo kuratorium

BIP

logo cke

MTH stopka granatowa

laboratoria logo2


Copyright © 2024 Szkoła Podstawowa nr 2 im. S. Konarskiego w Tarnowie Rights Reserved.